Mijn vriend en ik leerde elkaar in september 2019 kennen, nadat we elkaar lieten merken dat we toch wel meer in elkaar zagen dan alleen vriendschap, heb ik op 26 januari aan hem gevraagd of hij een relatie met me wilde en natuurlijk zei hij JA!
Ja en toen kwam Corona, en zat ik eigenlijk alleen nog maar bij hem, waardoor we besloten hebben om op 18 september 2020 maar te gaan samen wonen!
En kwam eigenlijk al snel ter spraken hoe we over kinderen dachten en dat we toch wel graag een gezin willen samen! En alhoewel we van veel mensen te horen kregen dat we te snel gingen met samen wonen, onze verloving en al helemaal met onze kinderwens. Trokken wij ons eigen plan, want voor ons voelde het gewoon goed. En achteraf gezien ben ik blij dat we dat zo gedaan hebben..
Hoe het begon:
In september besloten mijn vriend en ik eigenlijk dat we graag een gezinnetje zouden willen starten, dus hup naar de winkel om foliumzuur te gaan halen. Zodat we goed van start zouden gaan. We hadden regelmatig seks gehad en moest over 2 weken ongesteld worden. Maar had in die 2 weken continu bloedverlies, vraag me niet hoe dat kwam, weet ik namelijk nog steeds niet. En alhoewel ik nog echt geen positieve test kon hebben, had ik er toch 1 gedaan, en ja hoor heel heel licht positief maar hoe dan??♀️ Was net ongesteld geweest en m’n menstruatie moest pas over 2 weken komen..
Uiteindelijk heb ik die 2 weken alsnog maar afgewacht, misschien was het een vals positieve test.. Maar nee hoor, menstruatie bleef uit en m’n test was iets donkerder geworden.
Nadat ik echt een duidelijke digitale test had, heb ik de verloskundige gebeld in Breda. Om een afspraak te maken voor een eerste echo. Dit kon pas 6 november dan zou ik 6 weken zijn. (Dat duurde dus nog ruim 2 weken)
My God wat waren dat ellen lange 2 weken! Het bloedverlies was overigens ondertussen al zo’n 2 weken gestopt.
De dag van de echo:
Yesss, eindelijk was het 6 november, de dag waar we al 2 weken zo erg naar uitkeken! Werd ineens wat minder leuk… Ik had wat bloedverlies met het afvegen.
Omdat het best een vroege echo was, ging ze hem meteen inwendig maken en vroeg of ik daar problemen mee had, nee hoor zei ik maar vertelde wel meteen dat ik vanmorgen wat bloedverlies had. Oké we gaan gewoon even kijken wat we kunnen zien, kreeg ik als antwoord.
Ze duwde de staaf naar binnen, en ik zag maar niks en het duurde en duurde voordat de echo scopist wat zei. Ze haalde de staaf eruit en ze zei, ik zie helemaal niks, rond deze week hadden we al een vruchtzakje moeten zien op z’n minst, dus dat kan 2 dingen betekenen of de zwangerschap zit op een andere plaats of je krijgt een miskraam. Ik ga even overleggen met je verloskundige en die belt je vanmiddag even terug!
Terug naar huis:
Onderweg naar huis hebben mijn vriend en ik geen woord tegen elkaar gezegd en ik zat alleen maar met tranen in m’n ogen in de auto, want wist gewoon dit zit niet goed.
Eenmaal thuis bracht ik nog even een bezoekje aan het toilet, ja hoor waar ik al bang voor was, het bloedverlies was alleen maar meer geworden met stolsels en kreeg wat menstruatie achtige buikkrampen. Mijn vriend en ik pakte elkaar beet en barstte beide in huilen uit, hij heeft ook meteen z’n werk opgebeld en gevraagd of ie thuis kon blijven en de situatie uitgelegd. Z’n baas snapte het en had zoiets blijf vandaag maar lekker thuis.
Het telefoontje met de verloskundige:
De verloskundige belde me op en vroeg hoe het met me ging, en vertelde dus dat m’n bloedverlies meer was geworden. Ze leefde heel erg met ons mee, maar om echt zeker te weten dat het een miskraam was en geen buitenbaarmoederlijke zwangerschap, kon ik die middag nog terug om bloed te laten prikken bij het Amphia en zou ik ’s middags de uitslag krijgen.
De uitslag:
Die zelfde middag kreeg ik inderdaad te horen, dat mijn HCG flink gedaald was en dat het inderdaad een miskraam is.
[…] je deze blog nog niet gezien? en zou je dat graag willen, voordat je deze leest? Klik dan hier voor deel […]
[…] heb je op m’n blog al kunnen lezen dat ik al 2 miskramen heb gehad, zo niet kan je hier deel 1 en hier deel […]