Misschien heb je op m’n blog al kunnen lezen dat ik al 2 miskramen heb gehad, zo niet kan je hier deel 1 en hier deel 2 teruglezen
De nasleep:
Zoals je misschien al weet hebben we ondertussen al 2 miskramen achter de rug en moet zeggen de eerste viel mij zwaarder dan de 2e miskraam. Waarom? Omdat ik me bij de 2e zwangerschap er meer bewuster van was dat het een miskraam kon worden. Bij de eerste miskraam totaal niet eigenlijk, omdat je nooit echt hoort van iemand die ze een miskraam heeft gehad terwijl het toch best vaak gebeurd. Maar waarom heerst er zo’n taboe over het praten over een miskraam?
Alhoewel deze miskraam minder zwaar viel, had ik wel enorme moeite om positief te blijven denken of het überhaupt ons wel gegund is en twijfel ook echt aan mijn lichaam, of dat mijn lichaam wel een zwangerschap accepteert.
En ja ik weet dat er vrouwen zijn die veel meer miskramen hebben gehad, maar ik vertel hier mijn verhaal en mijn gevoelens maar dat neemt niet weg dat iemand anders zich totaal anders kan voelen, maakt niet uit hoeveel miskramen je hebt gehad.
Weer zwanger:
Na mijn vorige miskraam, had ik het eigenlijk een beetje los gelaten, omdat het de vorige keer ook zo lang duurde voordat het pas weer raak was, wel was ik ook deze keer bewust bezig met ovulatie testen. En ja hoor weer een duidelijke ovulatie test, dat wordt weer klussen! haha.
Mijn menstruatie bleef meteen weer uit en dacht het zal toch niet zo snel? De laatste keer duurde het een halfjaar..
De volgende dag ben ik toch maar even een testje gaan doen en wat bleek POSITIEF!
Ik was een beetje verbaasd dat het zo snel weer raak was, maar was toch opgelucht omdat ik liever heb dat het snel weer raak is dan dat er elke keer zoveel tijd tussen zit, mocht het dan weer uitlopen op een miskraam dan kan je snel weer verder opnieuw proberen.
Meteen de verloskundige gebeld en kon op 14 juni 2020 pas terecht voor een echo, vanwege de enorme drukte. Ik zou dan 7 weken en 3 dagen moeten zijn.
De dag van de echo:
Eindelijk was het dan 14 juni, we hadden de echo gelukkig op tijd in de ochtend. ‘S morgens had ik bij het afvegen wat licht roze afscheiding maar maakte me geen zorgen dit keer, ik voelde me ECHT zwanger, de symptomen waren aanwezig, had namelijk enorm gevoelige borsten, zat onder de pukkels, was enorm vermoeid, moest mega veel naar de wc en was op dagen enorm misselijk, dus dacht dit zit wel goed.
helaas niets bleek minder waar, symptomen zeggen dus helemaal niks. Ze ging eerst een normale echo maken maar ze zag hier niks, dus ging meteen door naar een inwendige echo, ze was nogal aan het zoeken, ze zag eerst niks maar toen ineens aan de linkerkant dook er een zwart bolletje op, het vruchtzakje.
Maar ze vervolgde er meteen achteraan, dit is geen intacte zwangerschap, de weken die je nu zou moeten zijn zal er echt al wat meer te zien moeten zijn.
Teleurgesteld ging ik naar huis, kon het deze keer niet echt geloven ofzo, bedoel ik voelde me echt zwanger deze keer. Er ging door m’n hoofd dat de verloskundige er misschien naast zat en dat ik toch een paar weken terug gezet moest worden, want las wat verhalen dat dat bij sommige vrouwen dus was gebeurd.
Maar ik moest nog een weekje afwachten, dan zou ik een nieuwe echo krijgen.
De week die volgde:
Intussen was mijn hoop op een eventuele zwangerschap 0,0, want was deze week gaan bloeden, met flinke rug weeën erbij, ik kon niet meer… Slikte al dagen paracetamol en ibuprofen, sliep al 3 nachten niet van de pijn. S’ nachts de verloskundige opgebeld of de echo alsjeblieft vervroegd kon worden en/of het eventueel met medicijnen opgewekt kon worden. Maar helaas, ze hadden geen plek om de echo te vervroegen en raadde aan om dan maar 2 paracetamols en 1 ibuprofen te gaan slikken..
Inmiddels liep ik al 7 dagen met vreselijke rug weeën maar dacht nu nog 2 dagen te gaan en dan heb ik de echo.
De dag van de echo:
Inmiddels was het bloedverlies een dag voor de echo gestopt, en had ik nog last van na weeën.
Op de echo was (gelukkig) niks meer te zien, anders had het alsnog met medicijnen opgewekt moeten worden.
Gent:
In Nederland ben ik nu wel beetje klaar, ze helpen je voor geen meter als het om herhaalde miskramen gaat en las dus op internet dat ze in Duitsland en in Gent veel meer doen. Dus heb ik diezelfde dag nog een mail gestuurd naar Gent, ik kreeg een mail terug met een vragen lijst en moest deze terug sturen. De volgende dag heb ik de mail beantwoord met de bijlage erin en kreeg meteen een mail terug dat we op 21 oktober langs mogen komen voor een intake. Dat duurt dus nog eventjes, maar ben benieuwd wat ze daar voor ons kunnen gaan doen.
Ben jij ook benieuwd? Schrijf je dan in om op de hoogte te blijven van alles op mijn blog.
