IUI-update: Heeft onze eerste poging tot een zwangerschap geleid? Lees het hier!

De dag van de waarheid is aangebroken! Na een maand plannen en flink wat bezoekjes heen en weer naar Gent. Kan ik nu eindelijk het nieuws met jullie delen, misschien heb je het al wel voorbij zien komen op mijn instagram Heeft onze eerste IUI poging tot een zwangerschap geleid? En hoe gaat zo’n IUI traject in zijn werk? En wat is IUI nou eigenlijk? Je leest het hier allemaal in dit artikel. Ben je dus benieuwd? Lees dan snel verder!

Wat is IUI? Alles wat je misschien wilt weten over IUI lees je hier.

IUI is de afkorting voor intra-uteriene inseminatie, dit is onze eerste traject na herhaalde miskramen en daarna het uitblijven van een zwangerschap. Met deze methode moet de man 3 uur van te voren in een kamertje klaarkomen in een potje en deze bij de balie weer inleveren. Na 3 uur gaan ze bij mij met een dun slangetje, de zaadcellen diep in de baarmoeder brengen. Je leest hier het complete verhaal.

Het wachten op mijn menstruatie voor start IUI.

Op 25 mei was ons laatste bezoekje aan Gent om te checken of ik was afgevallen, ik moest namelijk 7 kilo afvallen om te mogen starten, en dat is gelukt! Dus we kregen te horen dat bij mijn volgende cyclus we mochten starten met IUI, ik was zo enorm opgelucht, maar vond het ook spannend! Nu gaat het hele avontuur echt beginnen. Van de arts kreeg ik een recept mee voor medicatie, de ovitrelle ben ik bij de apotheek in Gent wezen halen. De letrozol, utrogestan en foliumzuur 5mg haalde ik in Nederland bij de apotheek, maar wat een dramaaaa is dat zeg! 

1. Ze bemoeien zich overal mee, en willen allemaal gelijk weten welk traject je zit en of je al kinderen hebt. Sta je je hele levens verhaal te vertellen..
2. Vervolgens krijg je commentaar over de medicatie die voorgeschreven wordt.
3. Uiteindelijk moest medicatie besteld worden en kon ik ophalen buiten in de muur, ik kijk heb ik de helft maar gekregen, sta je uur in de rij te wachten binnen om vervolgens te horen dat ze dan maar even de bakken moet door zoeken waar de rest in zat, waarom niet meteen alles in die muur maar goed ik heb de medicatie in huis.

Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen met medicatie die je krijgt uit het buitenland op te halen in Nederland, laat het even weten in de reacties.

Op 2 juni 2023 begon mijn menstruatie en dat betekent Gent bellen voor een eerste controle afspraak, we moesten 4 juli 2023 terug komen voor een bloed afname, deze doen ze om te kijken of je waardes goed zijn om te kijken of je dus mag starten met IUI. Daarover zou ik later een telefoontje krijgen.

Mogen wij starten met IUI?

Ik kreeg al voor 12 uur de uitslag via de telefoon, alle waardes waren goed en we mochten starten. Ze wilde me eigenlijk maandag terug zien hadden ze gezegd voor het bloed prikken maar kreeg nu toch te horen dat we volgende week zondag terug moesten komen omdat ze het niet aan durfde om me maandag pas te laten komen.

Vandaag was ook de dag dat ik 5 dagen lang letrozol moest nemen, ik was de eerste dagen wat misselijk maar of het nou echt perse door de letrozol kwam durf ik eigenlijk niet zo goed te zeggen.

Opzoek naar de eisprong.

Op 11 juni 2023 was het dan zover, ons eerste onderzoek naar de eisprong. We waren wat vroeger aanwezig dus besloten ze me om eerst binnen te roepen voor het bloed prikken, dat is immers zo gebeurd. Een aantal minuten later mochten we naar binnen voor de inwendige echo. Hoe ongemakkelijk ik dat in het begin altijd vond hoe makkelijk ik nu op die stoel ga liggen, behalve als ik ongesteld ben dan niet hoor!
het was eventjes zoeken en wat duwen voordat ze wat kon zien en ja hoor 2 mooie follikels 1 van 15 mm en de andere van 13 mm. Na het telefoontje in de middag kwamen de bloedwaarden overheen met wat ze gezien hadden op de echo en dus konden we dinsdag 13 juni 2023 weer terug.

Moet ik me voorbereiden op slecht nieuws?

13 juni konden we weer terug naar Gent, weer een echo en bloed prikken maar deze keer was ik niet zo blij met de echo want waar ze eergisteren een follikel zag van 15 mm en 13 mm waren ze beide nu maar 13 mm.. Ze gaf aan dat het kon komen dat ze zich soms terug trekken of dat de vorige arts misschien iets te ruim heeft gemeten. Dat wordt wachten dus op het telefoontje en heel eerlijk voor dit telefoontje had ik zenuwen, ik was namelijk bang dat we niet meer verder konden deze maand dus hopelijk bellen ze snel!

ik kreeg begin de middag het telefoontje dat er alles prima uit zag en mijn waardes ook goed waren en dat ze ons dan ook graag donderdag weer terug zou willen zien.

Mijn armen hebben heel wat te verduren..

donderdag 15 juni konden we weer naar Gent, wat een ritjes deze maand op en neer zeg. Op de echo zagen ze nu een follikel van 14 mm die was dus niet heel veel gegroeid en ze zagen er 1 van 17 mm deze was dus wel ineens een stuk groter.

Bij het bloed prikken moesten ze echt even een plekje zoeken om me te prikken, want mijn armen waren bont en blauw van het geprik en was zelfs aan 1 arm de spier wat van opgezwollen, uiteindelijk heeft ze mijn andere arm geprikt. Zien jullie er ook altijd zo lekker blauw uit na het bloed prikken?

Ik kwam net bij mijn stage adres aan toen ik telefoontje kreeg van Gent. Mijn LH piek was gemeten in mijn bloed waardes en dus moesten we de volgende dag voor onze inseminatie, omdat ik deze maand zelf een eisprong had mocht ik zelf bepalen om ovitrelle te zetten en op aanraden van vele andere die ook in een traject zitten om het wel te doen voor net dat ene beetje stimulans. Zo gezegd, zo gedaan. Toch? Oh man man wat zag ik hier tegen op, mezelf moeten prikken ik kreeg zwetende handen, stond te shaken op m’n benen en mijn man durfde hem ook niet te zetten bij mij, dus ik moest wel!

ik had gelezen om een halfuur van te voren de ovitrelle uit de koelkast te halen omdat je dan niet van dat ijskoude vloeistof inspuit en vele raadde ook aan om je huid even te koelen met een ijspack, dat schijnt iets aangenamer te prikken zijn. Deze adviezen volgde ik dan ook graag op.

Nou daar gaan we dan… Oh nee wacht, nog even moed bij elkaar verzamelen, ik durf niet, maar moet nu echt gaan prikken want hoe langer ik wacht hoe enger het word… Nou daar gaan we dan 1,2,3 prik, hij zit erin, nu heel langzaam de vloeistof erin spuiten en de naald er langzamerhand weer uit halen. Ik had het prikken erger verwacht eigenlijk, zag er zo tegenop maar uiteindelijk viel het reuze mee dan nog is het niet fijn om je zelf te prikken maar goed, het kan altijd erger.

De dag van de inseminatie.

Om 11 uur zaten we in de auto naar Gent, zodat we op ons gemak erheen konden rijden. Om kwart voor 2 had mijn man de afspraak in het ziekenhuis staan om zijn sperma in een potje in te leveren maar om kwart voor 5 was de afspraak pas voor de inseminatie, dus besloten we om maar even de stad in te gaan.

Na een paar uurtjes in de stad te zijn geweest, moesten we weer terug. Bij het aanmelden kwam ons nummer maar niet op het scherm en het was ondertussen al kwart voor 5 dus besloten we maar naar boven te gaan om het daar te vragen, want ja we wisten inmiddels wel de weg. Eenmaal boven kregen we te horen dat de inseminatie uit liep en dat er nog 2 voor mij waren maar ze stuurde ons alvast een verdieping hoger om daar alvast plaats te nemen in de wacht ruimte. Ik moest plassen dus ze mochten van mij gaan opschieten aangezien ik met een volle blaas de inseminatie moet ondergaan, uiteindelijk werden we half 6 binnen geroepen!

Het moment van de waarheid: Heeft onze eerste IUI-poging geleid tot zwangerschap?

3 juli mocht ik officieel testen, maar kon eigenlijk niet wachten want stiekem hoop je toch dat de eerste keer raak is. Ik riep heel de week al tegen mijn man, ik heb het gevoel dat ik ongesteld moet worden heb me toch allemaal krampen in mijn buik, maar goed er was nog geen spoor van bloed te zien (gelukkig).

3 juli was het dan zover, de test datum. Helaas werd ik al wakker met bloedverlies en hoefde ik eigenlijk niet eens meer te testen, maar goed deed toch voor de zekerheid een test zodat je zekerheid hebt aangezien er ook vrouwen zijn die ongesteld blijven tijdens de zwangerschap, maar helaas…

Ik heb Gent opgebeld om een afspraak te maken voor het volgende moment om weer te bloed prikken, hun zelf hebben ook nog op HCG geprikt voor de zekerheid. Helaas kreeg ik ‘s middags het definitieve telefoontje dat er geen zwangerschap is, wat ik al had verwacht na start menstruatie maar de bloed waardes waren wel weer goed genoeg om de volgende IUI poging te mogen starten.

Als jullie deze blog hebben gelezen, hebben wij onze 2e inseminatie er alweer op zitten!

Houd mijn socials in de gaten om op de hoogte te blijven!

Nu ben ik benieuwd… Wie van mijn lezers ook moeite hebben/hadden met zwanger worden/blijven? En is het alsnog gelukt? 
Laat het weten in de reacties!