Als je echt wilt klimmen tussen de natuur, dan moet je echt naar Fun Forest Amsterdam.

Ik bracht mijn vriend op het geweldige idee om een keer naar het klimbos te gaan, om misschien van mijn hoogtevrees af te komen. Maar was het ook zo’n succes?


Waarvoor kan ik bij Fun Forest Amsterdam terecht?

Voor van alles, er is zoveel meer te doen. Zie hieronder:

  • Klimmen
  • Teambuilding
  • Kinderfeestje
  • Horeca is aanwezig

Klimmen:

Er zijn 10 verschillende parcours aanwezig, Dus je kan zelf kiezen hoe hoog je wilt gaan, en dat is wel fijn als je hoogtevrees hebt zeg maar haha.

Ons dagje bij Fun Forest Amsterdam:

Toen we aankwamen, konden we ons melden bij de receptie daar kregen we een nummer mee voor onze spullen pontje bergen en konden we ongeveer 5 minuten wachten en kregen we instructies te horen over hoe we het tuigje aan moesten doen en of het tuig en de helm goed vast zaten.

Je gaat dan met een groepje het bos in daar wordt op een oefenparcours geoefend hoe alles werkt daarna kan je zelf van start.

Wij begonnen bij het volwassen parcours op deel 1, maar man man mannenstem stond ik te trillen op m’n benen van angst! Gelukkig hielp m’n vriend me enorm goed. Het eerste parcours was redelijk goed gegaan en we gingen voor parcours 2, waar ik wel 2 keer bleef vast hangen want m’n armen waren zo verzuurd dat ik mezelf niet meer omhoog kon trekken. Dus er moest iemand van het parcours geroepen worden, daar hing je dan zo’n 10 minuten, kan je vertellen is geen pretje. Vervolgens kwam er iemand aan die zichzelf vast maakt aan jou en zich dan voor uit sleept en je het platform op helpt maar omdat er nog een afdaling kwam bleef hij op het einde op me wachten want hij zag het al wel aankomen en ja hoor daar hing ik weer vast.

Ik was blij dat ik met beide benen op de grond stond! Daarna zei ik ook meteen van ik doe geen parcours meer, m’n armen zijn zo verzuurd dat als ik er nog 1 doe dat ze me bij elke afdaling kunnen komen halen.

Ondanks m’n hoogtevrees, vindt ik het de moeite waard om nog een keer terug te gaan en te kijken of ik dan misschien een parcours hoger durf.

2 Reacties

    1. Dankjewel! Het was ook een hele klus om met trillende de benen over die touwen te gaan en bij elk plateau was ik blij dat ik weer iets stevigs onder m’n voeten had! Maar m’n vriend die hielp me er goed door heen. Maar uiteindelijk waren m’n armen zo verzuurd van mezelf vast zo danig vast klemmen dat het niet meer ging. Dus misschien gaat er nog een vervolg op komen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.