Mijn vriend en ik hebben nu 3 miskramen achter de rug, en hopen echt dat het een keer goed gaat lukken! Maar tijdens mijn miskramen, was ik heel erg van het googlen om dingen op te zoeken over miskramen, maar kwam er achter dat er vrij weinig over te vinden is. Vrouwen praten er niet openlijk over, snap heel goed dat je het niet aan de grote klok wil hangen, maar er heerst een enorme taboe over het praten/hebben van een miskraam. Maar waarom?
Eenzaam proces:
Ieder jaar krijgen ongeveer 25.000 mensen in Nederland een miskraam. Toch is het proces waar je dan doorheen gaat heel eenzaam, misschien weet niemand het dan alleen je partner? Maar het is toch juist fijn om je verhaal met andere te kunnen delen?
Als je weet hoeveel stellen te maken krijgen met een miskraam, is het opvallend dat je er relatief weinig over hoort of leest. Veel mensen kampen na een miskraam met een schuldgevoel, maar tegelijkertijd ondervinden ze ook een gebrek aan begrip vanuit hun omgeving, waardoor ze zich niet vrij voelen om er openlijk over te praten. Een miskraam zorgt uiteindelijk voor een heel eenzaam verdriet.
(goed)bedoelde reacties:
Wanneer we er wel over praten volgen er vaak een tal van (goed)bedoelde berichtjes als:
- Gelukkig heb je al een kind
- Je weet tenminste dat je zwanger kan worden
Dat soort opmerkingen kunnen dus echt pijnlijk overkomen.
Maar waarom blijft het zo’n taboe?
De meeste koppels die een miskraam hebben gehad, praten hier niet openlijk over omdat ze bijv.
- Het gevoel hebben dat ze gefaald hebben om een kind op de wereld te zetten.
- ze voelen zich mislukt
- Het voelt aan alsof het jou lichaam is dat faalt
25% van de zwangerschappen eindigen in een miskraam, maar wie het meemaakt denkt vaak dat ze alleen zijn. Maar we zijn met zo velen! Koppels voelen zich gefaald en komen er niet graag mee naar buiten.
Tips voor stellen die een miskraam hebben gehad:
- Je bent niet schuldig, je voelt je schuldig.
- Je mag er altijd over praten.
- Als je weer zwanger wordt, is het heel normaal dat je ongerust bent. Geef dit ook aan bij de huisarts of verloskundige.
- Iets loslaten wat je nooit hebt vast gehouden is heel moeilijk.
- Het is belangrijk om te beseffen dat je partner er anders mee omgaat. Dit geeft niet, probeer er anders mee om te gaan. Probeer dit te accepteren.
Tips voor de omgeving:
- Ga ervan uit dat een miskraam heel ingrijpend is, in wat voor stadium ook. Dat het veel voorkomt, betekent niet dat er achter elke miskraam een persoonlijk verhaal zit.
- Wil je weten hoe het voelt? Luister dan ECHT naar de mensen.
- Hang vooral niet de betweter uit.
- Blijf ernaar vragen, en laat weten dat je aan ze denkt.
- Vermijd elke vorm van minimalisatie. Dus niet: richt je lekker op de toekomst; je weet nu in elk geval dat je zwanger kunt worden; het was nog maar pril, enzovoort.
- Geef mensen ruimte en dus ook de tijd
Vrouwen die een miskraam hebben gehad, voelen zich enorm schuldig. Ze hebben het idee dat hun lichaam niet in staat is om een kind te dragen
Zeg gewoon: “Vertel eens!” En neem de tijd om te luisteren, zonder met goedbedoeld advies of dooddoeners te zwaaien.
Heb jij een miskraam gehad? Hoe was dat voor jou? deel je verhaal hier onder in de comments: